Dzień Kapłaństwa
Słowa wypowiedziane do kapłanów podczas Mszy św. w Wielki Czwartek 5.04.2007r.
Wspólnota dla każdego jest prezentem, najlepszą szkołą miłości. To we wspólnocie najlepiej dostrzegamy swoje braki. Uczymy się patrzeć z miłością na innych.
Pan Jezus ustanowił sakrament Eucharystii i Kapłaństwa podczas ostatniej Wieczerzy w Wielki Czwartek. Sakramenty te są ze sobą bardzo blisko powiązane. Najświętszy Sakrament to Eucharystia. Jest potrzebna abyśmy mieli prawdziwe życie, z drugiej strony potrzebny jest kapłan, który by Eucharystię sprawował. Kapłaństwo odgrywa doniosłą rolę w życiu chrześcijańskim. Sakramentu kapłaństwa udzielają biskupi, którzy posiadają pełnię władzy kapłańskiej. Przez nałożenie rąk dokonują święceń kapłańskich, poprzez co sakrament ten wyciska niezatarte znamię na duszy kapłana. A przecież wiara jest wielkim darem, który człowiek winien nieustannie rozwijać w swoim życiu. Człowiek ciągle dokądś zmierza. Ma wyznaczone cele, które chce osiągnąć. Aby lżej było nam rozwijać swoją wiarę, pogłębiać i bardziej przeżywać idąc śladami Chrystusa potrzebny tu jest Nam kapłan. Dziś w Dniu Kapłaństwa pragniemy zatrzymać się przy swoich kapłanach naszej parafii uczestnicząc tak licznie w Najświętszej Eucharystii ofiarowanej kapłanom. Kim Wy Drodzy Kapłani jesteście w naszej parafii: ksiądz proboszcz Jacek Dąbek i ksiądz wikariusz Robert Kowalski.
Kapłanie Jacku – przyszedłeś do parafii pogłębiać wiarę i budować nowy Dom Boży. Ks. proboszcz to człowiek nadziei. Wyraża się w postawie człowieka, który pewny swej wiary w miłość, jaką Bóg Cię obdarza. Jesteś wspaniałym gospodarzem, organizatorem, partnerem dla wszystkich, kochający bardzo dzieci. Potrafisz otworzyć swoje serce dla najmłodszych, czego dowodem są często wypowiadane słowa – moje różyczki, dziubeczki, perełki i wiele wiele innych. Te ciepłe słowa najmłodsi zanoszą do swoich domów rodzinnych, które na pewno są cegiełką do radości w niejednej rodzinie.
Dzień Drogi Kapłanie, kiedy usiadłeś przy żłóbku w Dzień Bożego Narodzenia otoczony wielką gromadą dzieci malutkich i większych. Jakże Twoja postawa kapłana przekazała najmłodszym wzór prawdziwej wiary i miłości do bliźniego. Ten przykład i wiele innych, nie sposób wszystkich wymienić napawa Nas radością. A takie zachowanie kapłanów przyciąga małych i wszystkich do Boga i Kościoła. Jesteś pełny życia i chęci do pracy, wspaniały organizator pielgrzymek bliskich, dalszych i bardzo dalekich, chociażby Ziemia Święta, Rzym.
Rok 2006 Drogi proboszczu był rokiem szczególnym dla Ciebie, parafii i parafian. To rok, kiedy mogliśmy uwierzyć w to, co powiedziałeś przychodząc do parafii – buduję nowy Kościół. Nieustające Twoje modlitwy, prośby i błagania wraz z parafianami sprawiły, iż dzięki woli Bożej powstały fundamenty nowego Kościoła. Wreszcie nadszedł ten prawdziwy, szczególny i długo oczekiwany w parafii dzień 15 października tj. była niedziela. Na fundamentach nowego Kościoła została odprawiona I koncelebrowana, dziękczynna Msza Święta. Drodzy kapłani, kiedy stanęliście przy ołtarzu pojawiły się łzy i wzruszenie. Łzy ks. proboszcza podczas głoszenia Słowa Bożego były wielką dumą i radością za co głośno dziękował Panu Bogu. Twoja postawa, wiara jaka wynika z głębi Twojego serca przekazywana nam słowem, czynem czyni Nas bardziej wzbogaconych, bliższych Bogu i drugiemu człowiekowi.
Księże Robercie – z dużą odpowiedzialnością podejmujesz się każdego zadania jako wikariusz. Cieszymy się, że poznałeś parafię, pracujesz z młodzieżą. Prowadzisz i wzbogacasz chór dziewcząt nowymi piosenkami, wspomagasz chór grą na gitarze. Potrafisz znaleźć źródła wiary, aby przybliżyć ludzi do Boga i Kościoła, aby umieć kochać i okazywać swą miłość Bogu i bliźniemu. Poświęcasz wiele czasu młodzieży, organizujesz spotkania, przygotowujesz scenki teatralne z życia Chrystusa, które są ciekawe i chętnie oglądane.
Drodzy Kapłani – Wasza mądrość i głębia kazań trafia i przemawia do ludzi, czego dowodem jest tak liczna obecność parafian na Mszach Świętych i uroczystościach kościelnych. Swoją osobowością i przykładem służby Panu Bogu przyciągacie wielu młodych chłopców do pełnienia roli ministrantów. Umiecie cieszyć się drobiazgami, dzielicie się na bieżąco wszystkim co powstaje, rozwija się w parafii. Na straży rozwoju parafii stoi sam Bóg, ale Wy kapłani poświęcacie wiele dnia godzin w modlitwach aby parafia rosła i rozwijała się. Dążycie, aby była jedna wspólna rodzina parafialna służąca Bożemu Miłosierdziu. Bo to buduje Kościół, dom i rodzinę. Wasze serca czułe, stanowcze i zdolne do pokonania tego co Bogu i ludziom jest miłe i dobre.
Życzymy Wam Drodzy Kapłani:
aby Boże Miłosierdzie promieniujące miłością i ufnością zawsze Wam przewodniczyło w posłudze duszpasterskiej;
wszelkich darów Ducha Świętego,
aby uśmiech zawsze był na Waszej twarzy;
zdrowia w codziennym życiu kapłańskim;
życzliwości od parafian;
i aby Zmartwychwstały Chrystus zawsze Wam błogosławił
Szczęść Boże